‘De pijn aan mijn schouder komt steeds weer terug. Kun jij daar eens naar kijken?’ Ze zit iets schuin in de stoel en tijdens het gesprek gaat haar rechterhand ongemerkt naar haar linkerschouder. Het lijkt erop dat deze klacht haar iets duidelijk wil maken en ze daar nog géén contact mee heeft. We starten met focussen – een vorm van zelfonderzoek waarbij je in contact gaat met de sensaties in je lichaam. “Het is een stekend gevoel en trekt door naar mijn nek” omschrijft ze haar waarneming. Als ze met haar aandacht bij die plek blijft en contact maakt met wat ze daar voelt, ervaart ze moeheid en zwaarte. Er komt ook een gevoel op waar ze zich innerlijk tegen verzet: “Ik ben niet goed genoeg zoals ik ben, voel me steeds minder dan de ander”. De tranen rollen over haar wangen. Ze wil dit eigenlijk helemaal niet voelen, omdat het zo pijnlijk is. De sessie krijgt een vervolg op de behandeltafel. Ik leg mijn handen op haar schouders, luister, ben aanwezig en voel haar onder mijn handen ontspannen. “Ik zie nu hoe ik mezelf onder druk zet door steeds maar mijn best te doen” zegt ze.

Wanneer je kunt laten zijn wat er is en daar niet van weggaat, laat de verkramping in je lichaam (en geest) los en kom je meer in contact met jezelf. Dat is ook het moment dat je de keuze hebt om gewoontepatronen te doorbreken. Zoals bij de vrouw met de schouderklachten die zichzelf onder druk zet door hard te werken en haar best te doen.  Elke keer als zij zich hiervan bewust is, kan ze ervoor kiezen haar schouders te ontspannen en in zachtheid te zijn. Er veranderd dan iets in de manier waarop zij met zichzelf omgaat en dat leidt tot meer innerlijke afstemming en rust.

Jezelf aanraken met aandacht
Na de Rebalancing sessie rijdt ze naar huis, vol goede moed om de relatie met zichzelf te gaan veranderen. De begeleiding heeft haar goed gedaan en ze heeft nieuwe inzichten. Hoe zorgt ze er dan voor dat ze in contact blijft met haar lichaam?

Aandacht en aanraking. Dat is ook wat haar in de sessie tot deze inzichten heeft gebracht. Net als zij ben jij wellicht ook op zoek naar meer lichaamscontact. Jij kunt nu besluiten om met regelmaat tijd vrij te maken voor jezelf en dan jouw dierbare lichaam met aandacht en liefde aan te raken. Laat je handen over je lijf gaan, voel de verschillende  sensaties en laat ze rusten op een plek die aandacht vraagt of waar je naar toe getrokken wordt. En dan ‘luister’ je met je handen, ben je bij jezelf aanwezig en sta je toe te voelen wat er is. Je lijf zal daarop antwoorden met zachtheid en ontspanning.

Grootmoeders wijsheid
Dat handen healend kunnen zijn, dat wist deze oma al lang.

“Oma, hoe ga je om met pijn?”

“Met je handen, lieverd. Als je het met je verstand doet, wordt de pijn nog harder.”

“Met je handen, oma?”

“Ja, ja. Onze handen zijn de antennes van onze ziel. Als je ze beweegt door te naaien, koken, schilderen, de aarde aanraken of ze in de aarde laten zinken, sturen ze signalen van zorg naar het diepste van je en je ziel komt tot rust. Zo hoeft je ziel geen pijn meer te sturen om het te laten zien.”

“Zijn handen echt zo belangrijk?”

“Ja, mijn meisje. Denk aan baby’s, ze leren de wereld kennen dankzij hun aanraking.

Als je naar de handen van oudere mensen kijkt, vertellen ze meer over hun leven dan elk ander deel van het lichaam. Alles wat met de handen gemaakt wordt, zo wordt gezegd, wordt met het hart gemaakt, omdat het echt zo is: handen en hart zijn verbonden. Masseuses weten dit wanneer ze het lichaam van een ander met hun handen aanraken, ze creëren een diepe verbinding. Denk aan geliefden: als hun handen elkaar aanraken, houden ze op de meest sublieme manier van elkaar”.

“Mijn handen oma … hoe lang heb ik ze zo niet gebruikt!”

“Beweeg ze mijn meisje, begin met ze te creëren en alles in je zal bewegen. De pijn zal niet verdwijnen, maar het zal het beste meesterwerk zijn. En het doet niet meer zoveel pijn, omdat je erin geslaagd bent je essentie te borduren.”

@Elena Barnabé