Deze vraag hoor ik regelmatig in mijn praktijk. De dag zit vaak vol met activiteiten die je opslokken in tijd en aandacht en de enige manier om daar grip op te krijgen is door je koppie erbij te houden. Althans, dat denk je! Juist daardoor raak je uit balans en ben je meer in je hoofd dan in je lichaam.
Het hoofd vertelt …
Het is verleidelijk om mee te gaan met wat je hoofd je allemaal vertelt. Dat kan misleidend zijn. Bij mij kunnen deze gedachten opkomen: “Mijn bureau moet nu echt leeg, anders heb ik geen overzicht meer. Vandaag geen yogaoefeningen, ik heb het te druk. Mediteren zou goed voor me zijn, maar nu niet, ik heb al zo hard gewerkt.” Zo gaat het maar door in je hoofd, terwijl je ondertussen verlangt naar rust, dicht bij jezelf zijn, tijd hebben om te voelen en stil te worden.
Loskomen van gedachtes
Hoe komt het toch dat we zoveel belang hechten aan onze gedachtes en daardoor het contact verliezen met ons lichaam? Het antwoord is simpel: omdat we geloven dat onze gedachtes de waarheid spreken. Wat mij helpt om daar los van te komen, is mijn gedachtes te onderzoeken. Door afstand te creëren tot mijn denken, ontstaat er ruimte voor voelen en kom ik bij wat er werkelijk toe doet op dat moment. Laatst heb ik bewust mijn laptop dichtgeklapt, mijn wandelschoenen aangetrokken en ben ik de natuur in gelopen. Ik heb genoten van de prachtige herfstkleuren en de nazomerse warmte. Op een mooie plek ben ik neergestreken om te schrijven wat me bezighield, om daarna met een helder hoofd en energiek lichaam huiswaarts te keren.
Hoe herken je een onbalans tussen hoofd en lichaam?
Als ik in mijn hoofd zit, ga ik: veel praten en uitleggen, te lang door (over mijn grens), heb een te sterke focus en weinig ruimte voor leuke dingen. Ook krijg ik ‘vierkante’ ogen van het computeren en ontstaan er lichamelijke ongemakken zoals stijve nek, pijnlijke schouders, hoofdpijn en vermoeidheid.
Bij cliënten in mijn praktijk kijk ik naar de energieverdeling. ‘Hoofdmensen’ denken veel en hebben o.h.a. minder bewustzijn over hun lichaam. Ze lijken wel een wandelend hoofd! De energie gaat vooral naar de cognitie en minder naar het lijf. Soms zie ik letterlijk een groot hoofd en dunne, slappe benen. Om weer in balans te komen – re-balancing – is het van belang dat de energie naar beneden gaat, in het lichaam. Door te bewegen, in welke vorm dan ook, komt het lichaam weer tot leven en herschikt de energie zich. Voor een stabiele balans is bewustzijn nodig over je gedachte- en gewoontepatronen en hoe je omgaat met je energie. Ook voor mij blijft dit een dagelijkse oefening.